این هفته هم همانند جمعه های دیگر از پنجره ی اتاقم نظارهگر غروب خورشید بودم. دلم 

گرفته بود از این همه دلگیری و تیرگی و تاریکی . درست غروب جمعه لبریز از دلگیری و تیرگی 

 و تاریکی ولی متفاوت از همه ی غروب های دیگر است زیباست ،خیلی زیباست .تبریک  

 میگویم ای آ قای زیبایی ها،تبریک می گویم سالروز آغاز امامت را . این هفته هم رفت و  

 نیامدی ،میدانی در این روز از خداوند والا مرتبه چه خواستم؟ 

از خدا خواستم که اگر وقت ظهورت نیست حدالقل کاری کند که در لحظه ،لحظه ی زندگی ام احساست کنم . 

چه می کنی ای روزگار با دلهایمان .... بیا با هم حرف زنیم تا تو هم آرام گیری و هم من .         

اصلا به خودمان نگاه می کنیم ،انتضار یعنی صبر ،تلاش، پشتکا  ر. در کنج اتاق نشسته  بودم 

و  با خود گفتم :این هفت هم رفت و نیامدی ،فقط نشسته ایم . به یاد آن جمله که «انتظار 

 نشستن نیست » بلکه انگیزه ی ایستادن است افتادم ،و به خود گفتم :«    

  ای !وای !               

                              آیا برای امام زمانت کاری کرده ای!        

                                                                               آیا مثل کوفیانی ؟یا مثل یاران امام حسین (ع )  ?    

با خد گفتم کوفیان حد القل مقدمات اول را فراهم کردند،        

                                                        آیا تو مقدمات اول را فراهم کرده ای ?          

      و همه ی پاسخ ها نه ،نه ،نه بود . 

نظرات شما عزیزان:

غرب مهتاب

ساعت11:59---30 تير 1391

عالیه
خیـــــیــــــــــیـــــــــ لِی
خوبه
خسته نباشید

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: